φαινοκριτικός

-ή, -ό, Ν

φρ. α) «φαινοκριτική περίοδος»

βιολ. φάση τής ανάπτυξης κατά την οποία η έκφραση ενός γονιδίου επηρεάζεται πιο εύκολα από εξωτερικά εφαρμοζόμενους παράγοντες

β) «φαινοκριτική φάση»

βιολ. φάση τής ανάπτυξης κατά την οποία δύο διαφορετικοί γονότυποι αρχίζουν να διαφοροποιούνται από μορφολογική και φυσιολογική άποψη.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. phenocritic].